Geri dönüş

Umarım şaka değildir bu olanlar diye düşünüyorum. Umarım benle dalga geçmiyorlardır. Öyleyse eğer çok fena faka bastım çünkü…

Bu kötü düşünceleri bırakıp bugünün tatlılığına geçiyoruz. Dırırırırıırm                                                 

 Hiç beklemediğim bir anımda yine bir sorunun, yine bir aksiyonun içinde buldum kendimi. Tir, tir titredim sinirden, kırgınlıktan, bunca zamandan. Tuttum kendimi ağlamadım. Değmez dedim kendi kendime. Sonra ise beklediğim senaryo SONUNDA oldu. Belkide bir mutlu sonun başlangıcı diye düşünüyorum ama o sıradaki mutluluğum, heyecanım... 
Her şeye değerdi o his. İçim öyle bir garip olduki mazlum Ayşenur ne yapacağını bilemeyip yine ağladı, mutluluktan mı fazla yüklemeden mi bilinmez…

Sonunda kafamda günler, haftalardır kurduğum konuşmayı, elimde kalan kırgınlıkları, her şeyi, her düşüncemi açtım yine ona, gözlerinin derinlerine utana utana bakarak.  Kafamda günler boyunca üzülsem, kızsam, ağlasam da yine onunla konuşunca aptal Ayşenur geri döndü sevincinden. İnsanlık ölmemiş hissettim onu, en azından onun içindeki insan ölmemiş. Hala tanıdığım, bildiğim insan orada, soğuk duvarlarının arkasında. Bütün konuşulmamış, kaçılmış, söylenmek istenip de bir türlü söylenememiş her söz, her cümle çıktı ağzımızdan. Bütün özürlerim, bütün üzüntülerim, kaygılarım, sevinçlerim… Bir anlık da olsa yine onun elindeydi. Ve oda bana açıldı. Döktü dertlerini soğuk merdivene.

Biliyorum ki biz eski biz değiliz, belki zamanla olacağız belki hiç olmayacağız ama olsun, bana bugünlük verdiği umut bile beni bir hafta mutlu eder, gülümsetir. Önemli olanda eski halimizin bitmiş olması, yeni bir dönem açmış olmamız bence. Umarım doğru düşünüyorumdur. Umarım yanlış anlamamışımdır.

27.02.13 Çarşamba