Düşündüm de;

Düşündüm yaşanılanları

Hırsız insanların
Etrafı patlatıp, zararını ödemeyenlerin
Var mı acaba hesap günleri?

Yalan söyleyip de işten paçayı kıvıranların
İnsanları arkadan bıçaklayanların
Haksızlıkların
Var mı acaba cezaları?

Fakirliğe sebep olanların
Ülkeleri batıranların
Kalbimi kıranların
Var mı acaba çekecekleri?

Tutsana Ellerimi

Tutsana ellerimi, ellerimi, görmüyor musun? 4.Mart.2013

Bazen bazı kavramlara ihtiyaç duyduğunu hissedersin. O bazen bir sevgili olur seni sarıp sarmalayacak bazen ise bir “en yakın arkadaş” olur elinden tutacak. Bana şu anda dinlediğim her aşk şarkısı, dost ihtiyacımı hatırlatıyor, o yüzden de eve geldiğim anda açıyorum şarkılarımı yatana kadar da bağırarak söylüyorum. Bu yetiyor mu peki?

Hayır, maalesef yetmiyor. Yeni bir dost peki? Onu da istemiyorum. Tabi ki de olacak ama yeni dost eskisinin yerini kapatabilecek mi? Hayır kapatamaz, aynı boşluğu farklı parçalarla kapatamaz kalbim, buna alışamaz. Galiba ben onu özlüyorum. Ben onu silmiştim ama ne zaman onunla konuşsam ona sarılmak yine onunla olmak istiyorum. Ya bir daha öyle olmamamız gerekiyorsa eğer? Ya kalbimde hep o boşluk boş kalacak ise?

Olsun ben onu içimde yaşatacağım hep, hep ondan bahsedip güzel hatırlayacağım onu. İçimden ne kadar Hümeyra’nın bu eski şarkısını söylesem de, ne kadar gelip bana sarılmasını, elimden tutmasını istesem de bende ne bunu söyleyecek cesaret var ne de duyacağım cevaba üzülmeyecek bir kalp. 

“P sonsuz M”