Yıllar geçiyor. Hazırlık senem daha sanki dünmüş gibi aklımda. Her minik ayrıntı, her küçük olay hala benim kafamda. Ve zaman o kadar çabuk geçiyor ki. Lisenin bitmesini istemediğim için midir bilmem sanki günlerim daha da çabuk akıp gidiyor.
Bense yıllar içinde büyüyorum. Yüzümde sivilceler çıka çıka büyüyorum. Banyo öncesi aynanın karşısında dans ede ede büyüyorum. Ayna karşısında veya günlüğüme yazı yazarken ağlayarak büyüyorum. Günlerimi sanki bir gün unutmamak adına her ayrıntısıyla yaza yaza büyüyorum. Hislerime sebepler ve çözüm yolları arayarak büyüyorum. Her gün daha anlayışlı, daha objektif bakabilen bir insan olarak büyüyorum. Kalbimi küçültmeden ama her ortamdan daha az sıyrık almaya çalışarak büyüyorum. Ben büyüyorum anlasana! Boyum eskisi gibi uzamıyor belki ama olgunlaşarak büyüyorum. Sanki bu kadar zamana sığdırdığım aptallıklarımdan akıllanarak büyüyorum. Kendimi severek büyüyorum.
Aynaya baktığımdaysa pembe güneş gözlükleri takmış 32 diş gülen küçük bir kız görüyorum. Elindense başka bir kız tutuyor. O kızsa daha büyük ve zayıf bir kız. Hem fiziksel olarak hem de mental olarak zayıf, güçsüz bir kız o. Sadece üzülerek, kendini acındırarak, suçu başkasına atarak ilerlemeye çalışıyor. Onların arkasındaysa şu anda ki ben duruyorum. Daha bir kudretli, daha bir olgun onların yanında. Küçük pembe gözlüklü kız gibi mutlu olma çabasında ve o zayıf kızdan ders alır biçimde. Gözlüklerini takmış, etrafı gözlemliyor. Başka insanları inceliyor, onların hayatlarını düşünüyor. Suçu kendisinde arıyor ama pişman olmak için değil, ders almak için. İnsanlara hala o minik kız gibi inanıyor, hala o minik kız gibi güveniyor ama daha bir temkinli sanki. Ve o güçsüz kız gibi hiç değil. İnsanlara olan tahammülünü biraz da olsa kaybetmiş. Artık insanların altında kendini ezmiyor. Ezilmek onun için gurur kırıcı bir kavram. Bu arada gurur denen kavramla da tanışmış bu kız. Onun için bu yeni bir kavram tabi ki o yüzden daha alışma sürecinde. Daha bencil bir kız bu biliyor musun? Hala insanları önemsiyor, hala insanlara değer veriyor ama kendine de değer vermeyi unutmuyor. Mutlu olmanın yollarını arıyor habire ve bir kaç yol bulmuş bu kız.
Bu kızları görmek o kadar güzel ki. Onların hepsi benim. Her yanlarıyla, onlar benler. Bazen inci tanelerim dökülüyor yanaklarımdan, bazense koridorda -17 yaşımda- zıplayarak koşuyorum. Bazen seviyeli duruyorum insanlara karşı. Bazense insanları umursamadan dans ederek, şarkı söyleyerek yürüyorum yolda. Bazen ne diyeceklerini umursamadan bazense umursayarak...
Ve bazen insanlardan şüphe duyacak kadar onları tanıyarak.
Ben insanım ve büyüyorum. İnsanları ve kendimi tanıyorum büyüdükçe. Ne kadar iğrenç ve muhteşem yaratıklar olabildiğimizi görüyorum. İyi bir insan olma çabası içinde büyüyorum. Ben büyüyorum anlasana! Sivilceli veya sivilcesiz, akan rimelli veya sümüklü bir kız olarak. Aynada önceden ne olduğunu görebilen bir kız olarak büyüyorum. Aynada hep kendimi görebilmek
umuduyla büyüyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder