Kankam Peter

Peter Panin hikayesini herkes bilir. Munzur, hep bir kovalamaca, oyun içerisinde olan beni hep hayretlere düşüren çocuk. Hayretlere düşürüyor çünkü uçuyor. Uçmaktan daha güzel süper özellik mi var?

Küçükken hiç Peter’i düşünüp kafa yormamıştım. Peter’dan daha çok ben hep peri tozunu, Tİnkerbell’i yada Wendy’i düşünmüşümdür. Tinkerbell kıskançtı benim için, Wendy ise anaç ruhlu, hemen anne olmak isteyen bir kızdı. Hikayenin sonunda Wendy geri dönüyordu. Büyümek, anne olmak istiyordu. İdealleri vardı, hayalleri büyümek üzerineydi ne kadar çocuk olmayı sevsede. Hikayenin sonunda Peter’e kızardım Wendy’i tek başına gönderdiği, kendiside onla gitmediği için. Ama şimdi düşününce boşu boşuna kızmışım gibi geliyor. Asıl Wendy neden büyümek istiyordu ki? Neden anne olmak, büyümek onun için bu kadar önemliydi? Keşke o Peter’ la beraber adada kalsaydı. Beraber bulutların üstünde atlar zıplar, yetim çocuklara annelik babalık yaparlardı.  

Peter ise halinden çok memnundu. O büyümemeyi seviyordu. Oyunlar oynamayı, kılıç sallamayı seviyordu. Onun için büyümek iyi bir şey değildi. Bu yaşlanmaktı. Büyüdükçe neşesinin kaybolacağını düşünüyordu belki de. Hiçbir sorumluluğu yoktu o adada, ne ders çalışıyordu, ne de maaşlı bir işte çalışacaktı.

Bende Peter gibi düşünüyorum. Yakında doğum günüm var. 16ya girmiş olacağımın anlamı bu. Tam 15 sene yaşamış olup artık çocukluk dönemimin bitmiş olacağı gün. 16 rakamından mı korkuyorum bilmiyorum ama ilk kez doğum günüm yaklaştığı için kendimi havalarda hissetmiyorum. Ve ilk kez ne hediye isteyeyim telaşına girmiyorum. Çünkü o gün olmasın ben sanki hala 15 yaşımın içinde olayım istiyorum. Hala etrafta deli gibi hoplayıp daha da hoplamaya enerjisi olan bir çocuk olmak istiyorum.

Yüzümdeki masum gülümsemenin yerini ifadesiz bir suratın almasını istemiyorum. Eve yorgun gelip uyumak, mutsuz olmak, sorumluluk almak istemiyorum. Bunun içinde ne kadar boyum uzasa da, yıllar geçse de çocukken yapabildiğim şeyleri yapmak, mutluluklarıma bağlı kalmak istiyorum. Bende içimde Peter’in yaşadıklarını yaşıyorum. Belki büyümem gerekebilir, Belki de daha olgun davranmalıyım ama hayır ben onları yapmak istemiyorum.

Bir gün zamanı gelecek ve ben fark etmeden zaten büyüyeceğim. Susup oturacağım bir köşede ve büyüdüğümü kabul edeceğim belki, ama kalbimdeki adada hala pamuk şeker niyetine bulut yiyip, korsanlarla eğlenmeye devam edeceğim. Peter adasında nasıl uçuyorsa bende hayallerden hayallere uçmaya devam edecek, gerçek dünyaya iniş yapmayı reddedeceğim.

 Var mı başka Peter?  

3.Mart.2013